Tales of

Sinnoh

Wat deed je op het moment dat je voornamelijk electric type pokémon had en je ze wilde trainen? Vissen elektrocuteren! Nee, kidding. Dat zou wel heel zielig zijn geweest. Het was wel dat ze langs de grot was gegaan om te trainen. Ze had een paar dagen vrij voor ze weer verder moest reizen. Om nou al die tijd in de stad te zijn was ook niet geweldig. Een ommetje hier en daar was daarom wel leuk. Wat ze echter niet had verwacht was om een waterlichaam te vinden in de grot. Ze had rock type pokémon verwacht. Degene die juist heel goed tegen electric type aanvallen konden. Op die manier zou de training wat uitdagender zijn, maar goed. Nu zat ze met een rondkijkende Zivar, slapende Zoro en zwemmende Zola naast het water. Dat de Eevee er graag in zwom verbaasde haar eigenlijk wel. Het water voelde behoorlijk koud aan. Het was zo rustig in de grot, je kon een speld horen vallen. Dacht ze. In werkelijkheid was ze een beetje weg gedommeld. Ze schrok er behoorlijk van toen ze plotseling wel heel dichtbij voetstappen hoorde. Door de schrik maakte ze zo'n schrok dat Zoro er van wakker sprong, hoog genoeg om in het water te landen. Het arme ding kon niet eens zwemmen dus moest ze haar arm onderwater steken om hem er uit te vissen. Doorweekte Shinx, great. "Verdomme", mompelde ze nog.

Een elekid kwam hun kant op gerend, waarschijnlijk behoorde hij toe tot de gene wiens voetstappen ze had gehoord. De pokémon probeerde Zoro op zijn rug te koppen maar werd begroet met een grom van de Shinx. Hij had het nog steeds niet op anderen, of het nou mensen of pokémon waren. ”Slecht geweten?” klonk een kille mannenstem. Jett draaide haar hoofd en keek nu in de rode ogen van degene die haar gewekt had. Ah. Het was weer zo'n gezellig type. Leuk. Zijn pokémon leek in ieder geval een betere persoonlijkheid te hebben. "Ervaring mee? Ik schrok slechts wakker van je, bedankt daarvoor", reageerde ze. Als mensen niet een beetje vriendelijkheid op konden brengen, waarom zou zij dat dan wel doen? Het was echt geen probleem geweest als ze nog wat langer had geslapen daar. Ze deed niemand kwaad en had de rust op zich ook wel nodig. Als dat niet het geval was geweest, zou ze ook niet in slaap zijn gevallen.

Ze had kunnen verwachten dat hij geen genoegen zou nemen met haar antwoord. ”Slapen doe je in een bed,” reageerde hij. Nu was het haar beurt om ook met haar ogen te rollen. Het was niet eens een goede comeback, er waren zo veel meer plaatsen om te slapen naast een bed. ”Het is niet mijn schuld dat de staat nog altijd geen bordje met jouw naam aan de ingang van de grot heeft geplaatst.” Jett haalde haar schouders op. "Mogen ze inderdaad wel eens doen", reageerde ze. Haar aandacht hield ze liever bij de pokémon die uit schrik het water in gesprongen was en nu met alle moeite een Elekid weg probeerde te werken. Jett begon het vocht uit de vacht van de Shinx te wrijven toen de man opnieuw sprak. ”Hoe is het met hem?” vroeg hij met een knikje naar Zoro. Oh, blijkbaar had hij toch nog wat fatsoen in zich. "Doorweekt maar dat is het ook. Hij zou best mogen leren zwemmen, Zola kan het ook." Ze gaf een knikje richting de Eevee, die nog steeds doodleuk baantjes aan het zwemmen was. Echt hoor, als ze niet al lang voor Jolteon hadden gekozen samen zou ze er een Vaporeon van maken.

Het was niet eens volledig haar fout dat de Shinx doorweekt was. Zij was geschrokken en daar was hij van geschrokken. Niemand had hem vertelt dat hij ineens weg moest springen op het moment dat hij schrok. Nu was ze druk bezig met het vocht uit zijn vacht te wrijven. Misschien moest ze hem maar echt leren zwemmen, dan zou hij niet elke keer bijna verdrinken. Alhoewel, elke keer was een overdrijving. Dit was de eerste keer dat de pokémon in het water was beland. ”Heb je al een idee in wat voor iets je die Eevee wilt evolueren?” vroeg de jongen. Ze bleef gefocust op Zoro terwijl ze hem antwoord gaf. "Al lang geleden besloten om een Jolteon van haar te maken. Al zou Vaporeon ook wel passen als je d'r zo bezig ziet." Waar ze wel aandacht aan besteedde was de Elekid die met zijn armen zwaaide om de aandacht van Zola te trekken. De Eevee kwam nieuwsgierig als ze was de kant van de electric type pokémon op gezwommen en klom vlak naast hem de kant op. Nieuwsgierig liep ze op de gele pokémon af en snuffelde ze er een beetje aan. Dat zou wel loslopen. Jett draaide haar blik terug richting de Shinx voor haar, die inmiddels de man en zijn andere pokémon een boze blik toewierp.

Zola wist zelf hoe ze haar vacht droog kreeg, Zivar's vacht was kort en binnen no time droog maar bij Zoro moest ze er nog akelig veel werk in steken. Wacht, waar was Zivar eigenlijk heen? Natuurlijk was de Pikachu in zijn eentje op avontuur gegaan. Als hij hun maar terug wist te vinden uiteindelijk. Terwijl ze zoekend rond keek, stelde de jonge man nog een vraag. ”Dus je hebt gekozen voor één type voor je team?” Jett haalde haar schouders op voor ze hem aankeek en antwoordde; "Niet m'n originele plan maar het gebeurd wel dus ja, I guess." Haar aandacht draaide terug naar de Shinx waar ze ruw over wreef om het water uit zijn vacht te duwen. Damnit, was het een spons ofzo? ”Het ziet er naar uit dat mijn team niet de enige is met uiteenlopende persoonlijkheden,” merkte de ander op. Jett keek even richting Zola en zijn Elekid die het duidelijk naar hun zin hadden met elkaar. Zoro was nog steeds boos aan het kijken, net zoals de Houndour van hem. Zivar was nog steeds mia dus daar kon ze weinig over zeggen. ”Wat is je naam?” werd haar gevraagd. Ze draaide -voor de eerste keer echt- zijn kant op. "Jett, de jouwe?" reageerde ze. Als hij toch bleef praten kon ze net zo goed ook zijn naam weten. "Zijn die twee je enige pokémon of heb je er meer?" Als ze dan toch moeite ging doen om een gesprek op te houden dan kon ze het beter goed doen ook.

Zij helemaal moeite doen om zich netjes voor te stellen en dan kreeg ze enkel een naam terug. ”Ace.” Nou Ace, dat was lichtelijk teleurstellend. Dan maar proberen of ze toch een soort fatsoenlijk gesprek met hem aan zou kunnen knopen. Daarvoor vroeg ze of hij andere pokémon had. Het was altijd een makkelijk onderwerp om over te praten. Temninste, dat was het met mensen die ook pokémon hadden. Er waren er natuurlijk ook een hoop zonder en dan viel het onderwerp vrij snel stil. ”Ik heb nog een Fletchling, maar hij is niet zo’n fan van dichte ruimtes en dus laat ik hem liever in zijn bal.” Jett gaf een begrijpend knikje. Vogelpokémon werkte nooit zo lekker in gesloten gebieden zoals grotten. Te veel muren en een plafond zorgde voor weinig ruimte om te kunnen vliegen. ”Ik heb hem nog maar recent geleden gevangen, maar hij heeft zichzelf al bewezen een waardige uitkijkpost te zijn als ik mijn patrouilles doe in Jubilife City.” Patrouilles? Waar had hij het nou ineens over? ”Ben jij al op een quest gegaan?” Oh. Waarschijnlijk was hij ook een lid van Crescent Moon. Dat verklaarde ook waarom hij de moeite nam om met haar te praten terwijl hij er eigenlijk weinig interesse in leek te hebben. Ergens was het wel slecht dat hij haar wel herkende maar niet andersom. Maar goed, zo veel interesse had ze niet in de andere leden en ze konden ook niet verwachten dat ze iedereen uit haar hoofd zou leren. "Yep, mocht Wooloo drijven, jij?" vroeg ze terwijl ze de laatste beetjes water uit de vacht van de Shinx wreef. Het laatste beetje zou vanzelf wel opdrogen.

Hij leek wat verward te zijn met haar antwoord. Het was waarschijnlijk ook niet de meest logische quest. ”Ik moest een Pokémon vangen om een restauranteigenaar vast in de keuken mee te helpen, dus ik ben met Inpulsa naar het oosten getrokken om een Machop te vangen,” vertelde hij vervolgens over zijn eigen ervaring. Aangezien hij maar over een ding vertelde nam ze aan dat hij ook nog vrij nieuw was bij de organisatie. ”En voor de rest houd ik de straten van Jubilife City in de gaten omdat ik daar mijn appartement heb en omdat het gemakkelijker ingrijpen is als er iets gebeurt, maar op wat zakkenrollers na heb ik daar ook niet veel speciaals gevonden,” vertelde hij vervolgens. Ah, hij woonde dus ook echt in de buurt. Dat maakte het waarschijnlijk allemaal makkelijker. "Patrouilles zijn vaak enorm saai. Lijkt me nog erger als je het altijd op de zelfde plek doet. Niet?" besloot ze te vragen om het gesprek gaande te houden. Ze had het gevoel dat ze een nare opmerking zou krijgen als ze dat niet deed. Ace leek alles behalve het zonnetje in huis te zijn.

De witharige jongen haalde zijn schouders op. ”Ik ben niet echt iemand die avontuurlijk aangelegd is en graag van stad naar stad reist. Daar komt ook nog eens bij kijken dat ik liever avondpatrouilles doe dan overdag, dus dan is het wel gemakkelijk als ik een stad heb waarbij ik niet te ver moet wandelen om terug te keren naar mijn bed.” Jett gaf een begrijpend knikje. Ieder had zo zijn voorkeuren wat patrouilles en reizen betrof. Ze kon niet verwachten dat iedereen het met haar eens zou zijn op dit vlak. ”Ik kan hieruit opmaken dat jij niet vaak op één plek blijft?” vroeg hij. Aangezien hij recht na zijn vraag begon te lopen wachtte Jett met antwoorden tot hij was gaan zitten op een steen. Waarschijnlijk kreeg hij lamme benen van de hele tijd stil staan. "Klopt, heb lang genoeg op één plek gewoond dus wil wat meer van de regio zien. Helpt tegen de verveling", vertelde ze. Haar aandacht werd getrokken door een steen die een stuk verderop los kwam uit de muur. Zodra ze wat beter keek merkte ze het hele figuur van Zivar op. Ah, hij had wat gesloopt. Natuurlijk.

Hij leek echt pijnlijke benen te hebben aangezien hij er overheen wreef. Het was zijn eigen schuld geweest dus medelijden zou ze zeker niet met hem hebben. ”Heb je in Sinnoh gewoond of kom je van een andere regio?” vroeg Ace haar. Jett haalde haar schouders op voor ze antwoordde. "Ik kom uit Sinnoh, heb m'n hele leven in Canalave City gewoond. Kom jij ergens anders vandaan dan?" vroeg ze. De vraag was waarschijnlijk niet opgekomen als hij net zoals haar zijn hele leven al in de regio had gewoond. Sinds Sinnoh weer open was, waren er natuurlijk veel mensen van andere regio's binnen gestroomd maar het was niet dat die nu een groot deel van de bevolking opnamen. Terwijl haar Shinx verder ging met zichzelf droog likken klonk er gerommel verderop in de grot. Het geluid van vallende stenen, precies op de zelfde plek als eerst. "Zivar, genoeg nu. Kom hier", riep ze. Een gele pokémon verscheen enkele tellen later uit het duister. Met een flinke boog liep hij om Ace heen. Het was geen verassing dat hij andere mensen probeerde te vermeiden, zo had hij altijd al in elkaar gezeten. Teleurgesteld dat hij de boel niet verder mocht slopen, nam hij plaats naast zijn trainer.

Ace gaf een knikje voor hij antwoordde. ”Kalos,” zei hij enkel. Ah ja, het maken van een zin was moeilijk. ”Zodra ik hoorde dat de lockdown in Sinnoh voorbij was, ben ik meteen naar hier gekomen om me aan te sluiten bij de organisatie.” Jett trok een wenkbrauw op. Waarom zou iemand special hierheen komen om bij Crescent Moon te gaan? Er waren veel soortgelijke organisaties in andere regio's. Hell, een deel daarvan functioneerde vele malen beter dan Crescent Moon deed als je het haar vroeg. "Waarom per se Sinnoh? Was het niet makkelijk om een ranger te worden ergens anders?" vroeg ze. Natuurlijk moest Zivar voor problemen zorgen door dingen te slopen dus werd de pokémon terug geroepen. ”Heb je die hier in Sinnoh gevangen?” vroeg Ace nadat Zivar langs hem was gelopen. "Meer geadopteerd dan gevangen maar ja", reageerde ze met een schouderophaal. De Elekid van Ace kwam haar kant op gelopen om Zivar te kunnen begroeten. De Pikachu had daar echter weinig behoefte aan en keerde de begroeting niet terug. Ook Zoro was geen fan van het dichterbij komen van de pokémon. Zijn gegrom werd snel door Jett de kop ingedrukt doordat ze met haar knokkels zacht tegen de kop van de Shinx aan tikte. In de tussentijd kwam Zola ook haar kant op aangezien haar speelmaatje haar zojuist had verlaten.